‘Mag ik je kussen?’ voor een brede doelgroep maakt impact bij stakeholders: ‘Heel herkenbaar’
De theatervoorstelling ‘Mag ik je kussen?’ reist sinds 2023 door het land. Veel herkenbare scènes passeren in 60 minuten de revue. Hoe zorgen we ervoor dat ouderen lang en prettig thuis kunnen blijven wonen, en hoe bieden we hen voldoende en gezonde zorg? Het zijn thema’s die voor de hele samenleving relevant zijn. Daarom is de voorstelling dit jaar ook beschikbaar voor een breed publiek.
In Delft opende Theater de Veste op donderdag 13 maart de deuren voor ‘Mag ik je kussen?’. Vanuit het Regionaal Integraal Gezondheidsakkoord (RIGA) was deze voorstelling georganiseerd. De zaal vulde zich met zorgorganisaties, medewerkers, mantelzorgers, gemeenten, organisaties, woningbouwcorporaties en andere betrokkenen. Meteen daarna gingen bezoekers met elkaar in gesprek over de voorstelling en oplossingen voor de toekomst van zorg. De redactie van Over Morgen schoof aan om de discussies te volgen, want dat de voorstelling impact maakt, staat vast.
Theatervoorstelling en nagesprek
Generatieverschillen tussen ervaren zorgmedewerkers en stagiaires, familieleden die nauwelijks tijd hebben voor mantelzorg, alle extra regels, en zorgmedewerkers die door de inzet van technologie geen voldoening meer uit hun werkzaamheden halen. Het zijn onderwerpen die in de theatervoorstelling ‘Mag ik je kussen?’ naar voren komen en stof doen opwaaien. Waar sommige scènes de zaal laten lachen, is het op andere momenten pijnlijk stil. Het verhaal raakt. De emoties lopen na afloop dan ook hoog op in de zaal. “Het is heel herkenbaar”, klinkt het.
Na de voorstelling vullen de ronde tafels in de foyer zich met groepen van 6 à 8 personen, een gespreksleider en ideeënkaarten. Het laatste is haast overbodig, want de bezoekers zitten vol energie en brengen het ene na het andere discussiepunt naar voren. Vooral de rol van stagiaire Noël is reden voor gesprek. “In onze samenleving zijn generatieverschillen voelbaar. Jonge medewerkers moeten nog gevoel krijgen voor het werken in teamverband", aldus een van de aanwezigen. "Meestal komen we er wel uit, maar ik heb ook een keer meegemaakt dat iemand ‘s ochtends en ‘s avonds op het rooster stond en zei: ‘Ja, ik ga me toch niet doodwerken.’”
Van podium naar realiteit
“Ik wil die techniek niet, ik wil jou!” roept de zieke vader in de voorstelling tegen zijn dochter. Het thema digitalisering wordt ook aan tafel aangekaart. “We werken nu met een generatie die niet is opgegroeid met techniek, maar het met snelle stappen leren”, aldus de verschillende partijen aan tafel. De angst om de aandacht voor de cliënt te verliezen, komt ook naar voren. “Als ik geen contact meer heb met cliënten, ga ik wel bij een bank werken!” roept zorgmedewerker Ada in de voorstelling. Daar stemmen zorgmedewerkers aan tafel mee in.
De oplossing voor het probleem zit hem volgens de bezoekers in verschillende zaken. Het gaat van samenwerken tussen de zorg en externe partijen, zoals opleidingsinstituten die studenten klaarstomen voor de zorg, tot het vrijmaken van tijd voor de juiste begeleiding. “Wie meer handen wil krijgen, moet de opleidingen makkelijker maken. Die moeten beter aansluiten bij de praktijk, en in de zorg is tijd nodig voor begeleiding. Werk neerleggen om studenten te helpen, werpt uiteindelijk zijn vruchten af, maar de balans moet beter”, deelt een wijkverpleegkundige.
Volgens andere medewerkers begint de oplossing voor de toekomstige zorg op directieniveau. “Durven zorgorganisaties écht samen te werken en hun logo thuis te laten?" vragen organisaties van sociaal werk en gemeenten zich af.” Over één punt is iedereen het eens: ‘de cliënt moet altijd gehoord worden’ en ‘iedereen in de sector moet met elkaar samenwerken.’
Wil je de theatervoorstelling ‘Mag ik je kussen?’ ook in jouw regio beschikbaar stellen voor een brede doelgroep? Lees hier hoe je dat doet.
